Özet: Kişilerin huzur ve sükûnunu, beden ve ruh sağlığını bozacak şekilde ve ilgili yönetmeliklerle belirlenen standartların üzerinde gürültü ve titreşim oluşturulması Çevre Kanununda yasaklanmıştır. Ülkemizde çevresel gürültüye maruz kalan kişilerin huzur ve sükûnunun sağlanması, çevresel gürültünün önlenmesi ve azaltılmasına yönelik çalışmaların usul ve esasları “Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Yönetmeliği (ÇGDYY)” nde belirlenmiştir. Söz konusu yönetmelik Çevre ve Şehircilik Bakanlığı ve taşra teşkilatını uygulamalarda yetkili kılmaktadır. Ancak 2872 sayılı Çevre Kanununun 12. Maddesine göre bu yetki çevre denetim birimlerini kuran belediye başkanlıklarına devredebilmektedir. Bu kapsamda 29 Haziran 2006 tarih ve 2006/16 sayılı Genelge ile ilk yetki devirleri yapılmış olup 2015 yılı itibariyle 96 belediyeye yetki devri yapılmıştır.
Anılan yetki kapsamında Belediyeler, çevresel gürültü şikâyetlerini değerlendirme, ölçüm, izleme, denetleme, idari yaptırım vb. enstrümanları Çevre ve Şehircilik Bakanlığı adına uygulama yetkisine sahip olmaktadır. Belediyelerin Çevre kirliliği konusunda tek idari yaptırım uygulama aracı “5326 sayılı Kabahatler Kanunu” olup bu kapsamda “Çevreyi Kirletmek” fiilinden düşük para cezaları uygulanabiliyorken daha yüksek cezaların öngörüldüğü Çevre Kanunu kapsamında yapılacak yetki devirleri ile Belediyelerin etkinliği artacaktır. Aynı zamanda bu tarz yetki devirleri ile belediyelerin mahalli sınırları içerisindeki anlaşmazlıkları yerinden yönetim tarzıyla çözümü çok daha etkili olacaktır. Belediyelerde yönetimlerin zamanla değişmesi ile birlikte kimi zaman yönetim anlayışlarının da değişebilmesi olasılığı yukarıda bahsedilen avantajların yanında ciddi bir dezavantaj olarak değerlendirilebilir.
Bu çalışmada Gürültü yetki devri kapsamında belediyelerin sorumlukları, avantajlı ve dezavantajlı durumları irdelenerek ulaşılan sonuçlar ortaya koyulmuştur.
Anahtar Sözcükler: Belediye, Çevresel Gürültü, Yetki Devri